Malarstwo Krzysztofa Banacha

Kilka dni temu wędrując po uliczkach Lublina w jednej z kamieniczek zauważyłam niewielką galerię sztuki pewnego artysty. Mój wzrok przykuły wiszące już w oknach obrazy. Zaciekawiona zdecydowałam się wejść do budynku i teraz mogę stwierdzić, że jak najbardziej tego nie żałuję.

W środku znajdowały się obrazy Krzysztofa Banacha, a nawet on sam, ponieważ zajmuje się ich sprzedażą. Dlatego przekazał mi kilka informacji na temat jego malarstwa. Powiedział, że stara się odtworzyć ważne dla niego motywy, postacie, klimaty. Zobaczyłam więc portrety rodziny i przyjaciół, pejzaże, kwiaty, martwą naturę - malowane farbami olejnymi lub akrylowymi. Obrazy powstają z "nieodpartej potrzeby malowania", budowania równowagi pomiędzy tym, co przed nami a tym, co w nas. Taki sposób na "uchylenie czasu", zatrzymanie piękna na dłużej. To okno na świat, które spełnia taką  funkcję. Pejzaż, twarz bliskiej osoby, kwiaty, martwa natura mogą wprowadzić w "samoprzebywanie''. Ponieważ na takie odczucia ma nadzieję sam autor. 

Obrazy z Google Arts & Culture, które utkwiły mi w pamięci

1. Thatched Cottages at Cordeville
Po polsku oznacza to chaty kryte strzechą. Obraz Vincenta van Gogha namalowany w maju 1890 podczas pobytu artysty w miejscowości Auvers-sur-Oise.
Sam autor pisał w jednym ze swych listów:

Według mnie, najwspanialsze z rzeczy, które znam w dziedzinie architektury to chaty z ich dachami pokrytymi omszałą słomą i dymiącymi kominami

Dzieło przedstawia uniwersalny krajobraz pełen prostoty, jednakże to charakterystyczny dla artysty, jakim był Van Gogh styl jego wykonania nadaje mu niezwykłości, co przykuło moją uwagę i bardzo mi się spodobało. Pokryte słomą dachy wydają się być taką samą częścią natury jak pola, czy niebo. Wzgórza w oddali pozwoliły artyście podkreślić dynamikę przedstawionej przestrzeni i wzmocnienie jej poprzez zastosowanie kontrastowych barw. Faliste pociągnięcia pędzlem oddają jego sposób postrzegania życia i świata.

Technika: olej na płótnie

Wymiary: 63x73

2. Girl at Sewing Machine 
Twórcą obrazu z 1921 r. jest Edward Hopper. Przedstawia on dziewczynę znajdującą się samą w pokoju i zajęta szyciem prawdopodobnie sukienki. Jej twarz jest zasłonięta przez opadające włosy i tak naprawdę nic o jej emocjach nie możemy wyczytać z twarzy. Jest ona zatem tajemnicza, odosobniona, pochłonięta pracą. Światło, które wpada do pokoju oraz cień dodają lepszego efektu realizmu.

Znajduje się w Thyssen-Bornemisza Museum w Madrycie.
3. The art of painting 
(Alegoria malarstwa)
Sposób malarstwa tutaj przedstawiony jest bardzo realistyczny. Człowiek ma wrażenie, iż nie jest to obraz, a okno, przez które widzi prawdziwe postacie i obszar, który ich otacza. Twórcą jest Jan Vermeer. Czas powstania: 1666/1668

4. Mule's skull with pink
Tym co zadziałało na mnie, aby umieścić tu ten obraz to gra kolorystyczna, na którą bardzo zwracam uwagę w takich pracach.
Twórca: Georgia O'Keeffe
Data: 1936
Wymiary: 30x40

5.  The Tower of Babel
Obraz Pietera Bruegela Starszego (ok. 1526 / 30-1569) przedstawia jak sama nazwa mówi -  Wieżę Babel.
Potomkowie Noego zbudowali tę wieżę, aby zbliżyć się jak najbliżej nieba i Boga. Jednak Bóg widział tę pracę jako znak próżności. Aby ich ukarać, kazał budowniczym mówić różnymi językami, aby nie mogli się dłużej komunikować.
W tym obrazie Bruegel nie tyle koncentruje się na biblijnej opowieści, co na budowie wieży. Wyraźnie pokazuje tysiące ludzi pracujących. Wieża biblijna została prawdopodobnie zainspirowana przez wielkiego babilońskiego „ziggurata”. Mimo, że konstrukcja w XVI w. Bruegel czerpał inspiracje architektoniczne z zachowanych opisów.

Obecnie znajduje się w Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu
Technika wykonania to olej na desce.
Wymiary: 144x155

Sztuka na ulicach Radomia

Sztuka to dziedzina działalności ludzkiej, uprawiana przez artystów. Nie istnieje jedna spójna, ogólnie przyjęta definicja sztuki, gdyż pojęcie to jest bardzo wszechstronne, różnorodne i obszerne.
Sztuka spełnia rozmaite funkcje, m.in. estetyczne, społeczne, dydaktyczne, terapeutyczne, jednak nie stanowią one o jej istocie.
Sztuka narodziła się wraz z rozwojem cywilizacji ludzkiej, a zatem na przestrzeni lat niesamowicie się rozwinęła w wielu państwach oraz miastach. Dzisiaj skupię się na Radomiu i przedstawię kilka prac, które możemy zauważyć przemierzając go.

1. Mural na Zespole Szkół Budowlanych




Jeśli zaczynamy ten temat to nie możemy nie wspomnieć o muralu na ZSB namalowanym przez artystę z Salwadoru Roberto Vergara Lino. Ukazał on na ścianie tej szkoły najważniejsze budowle miasta. Mural powstał z okazji 100-lecia wyżej wymienionej szkoły.

2. Mural na Zespole Szkół Zawodowych im. mjr. H. Dobrzańskiego Hubala



Pozostając w temacie murali kolejnym, przykuwającym uwagę mieszkańców elementem sztuki jest mural na ścianie frontowej szkoły przedstawiający jej patrona. Powstał wraz z wyremontowaniem sali gimnastycznej ze zwycięskiego projektu budżetu obywatelskiego 2019.

3. Mural na dziesięciopiętrowym bloku przy ul. Żeromskiego 116



Jest to największy mural w Radomiu i co ciekawe stworzony przez tego samego artystę z Salwadoru, o którym była mowa na początku dzisiejszego artykuły, czyli Roberto Vergara Lino. Jak widzimy, znacznie nadaje on kolorów otaczającemu krajobrazowi. Mural na Żeromskiego 116 zajmuje jednak całą szczytową ścianę. Jest doskonale widoczny przede wszystkim z ulicy Zbrowskiego.

Warto wspomnieć, że na ścianie dziesięciopiętrowego bloku wcześniej namalowany został też mural upamiętniający Radomski Czerwiec 1976. Ten jest na bloku obok pomnika protestu robotniczego przy Żeromskiego 74.




4. Mural na budynku dawnego Plastyka



Mural barwnego świata z wierszy Tuwima namalowała Natalia Rak - absolwentka Zespołu Szkół Plastycznych w Radomiu i Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi. – Jest ona uznawana za jedną z najbardziej utalentowanych artystek street artu w Polsce. Jest autorką licznych murali, które realizuje w różnych zakątkach świata. Jej murale zdobią budynki m.in. w Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii czy Hiszpanii.

Możemy zatem zauważyć, że murale są bardzo wszechobecne w Radomiu. 

5. Pomnik Leszka Kołakowskiego 

Po raz pierwszy inicjatywę upamiętnienia pomnikiem urodzonego w 1927 roku w Radomiu Leszka Kołakowskiego, wybitnego filozofa, Honorowego Obywatela Radomia. Projekt wykonał Karol Badyna. Pomnik przedstawia wspartego na lasce Leszka Kołakowskiego, siedzącego przy kawiarnianym stoliku, na którym znajduje się kapelusz oraz napis:

LESZEK KOŁAKOWSKI
1927–2009
FILOZOF
Przy stoliku umieszczono drugie, puste krzesło.

6. Ławeczka Witolda Gombrowicza 

Rzeźba przedstawiająca postać Witolda Gombrowicza została wykonana według projektu Sławomira Micka, który wygrał ogłoszony przez miasto konkurs architektoniczny. W ocenie kapituły, ten projekt najlepiej ze wszystkich zgłoszonych prac spełniał założenia programowe i wytyczne ujęte w regulaminie. Rzeźba ma realistyczną formę i uwzględnia osobowość, a także cechy charakterystyczne dla wizerunku Witolda Gombrowicza.

7. Budynek Mazowieckiego Centrum Sztuki Współczesnej Elektrownia

Jest on połączeniem historii tego miejsca ze sztuką współczesną, o czym możemy się przekonać wchodząc do tego budynku. Dlatego uznałam, że również jest warty uwagi w dzisiejszym artykule. 

W styczniu 2004 roku na łamach lokalnej „Gazety Wyborczej” został zaprezentowany pomysł radomianki Kai Koziarskiej, aby dla celów nowego centrum  sztuki zaadoptować budynek starej elektrowni. Projekt adaptacji budynku był tematem pracy dyplomowej autorki, obronionej na wydziale architektury wnętrz warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Wkrótce idea adaptacji zabytkowego budynku znalazła wielu entuzjastów, a sam pomysł poparł także Andrzej Wajda. 

,,Boże Ciało" nominowane w kategorii najlepszy film międzynarodowy!

Film Jana Komasy walczy o tytuł najlepszej produkcji międzynarodowej.W poniedziałek przyznająca Oscary Amerykańska Akademia Sztuki i Wiedzy Filmowej ogłosiła nominacje do tegorocznych statuetek. Nazwiska nominowanych w 24 kategoriach odczytali aktor John Cho (,,Star Trek") i aktorka komediowa Issa Rae.

Film opowiada historię dwudziestoletniego Daniela (w tej roli Bartosz Bielenia), który podczas pobytu w zakładzie poprawczym zaczyna snuć marzenia o byciu księdzem. Warunkowo zwolniony chłopak zostaje skierowany do pracy w zakładzie stolarskim. Nowy rozdział życia postanawia rozpocząć od wizyty w miejscowym kościele, podczas której omyłkowo zostaje wzięty za księdza i zaprowadzony na plebanię. Daniel, konsekwentnie udając księdza, zaprzyjaźnia się z proboszczem (Zdzisław Wardejn). Duchowny prosi go, by pod jego nieobecność sprawował posługę kapłańską w parafii.

W obsadzie znaleźli się także m.in. Tomasz Ziętek, Eliza Rycembel, Aleksandra Konieczna, Łukasz Simlat i Leszek Lichota.

Autorem scenariusza jest Mateusz Pacewicz, a zdjęć - Piotr Sobociński Jr. 

Muzykę do filmu skomponował duet Evgueni i Sacha Galperine. 

Strona https://www.rmf24.pl/ podaje:

Jednak to szok, to jest trochę bajka, nie ma się co wypierać - to marzenia małego chłopca. Myślę, że pod tym by się podpisałby się i Janek Komasa, i Mateusz Pacewicz, i Piotr Sobociński - wszyscy twórcy z fantastycznej ekipy tego filmu. Ten film jest skromny, ma w porównaniu z filmem "Nędznicy" czy "Ból i blask" mikry budżet, ale silne emocje - skomentował na gorąco producent. 

Gala rozdania nagród odbędzie się 9 lutego.

Doświadczanie Chopina

W grudniu miałam okazję być w Muzeum Fryderyka Chopina (Narodowy Instytut Fryderyka Chopina). Wystawa stała Muzeum Chopina, otwarta została 1 marca 2010 roku w 200-lecie urodzin kompozytora, obejmuje dwanaście tematów zlokalizowanych na czterech poziomach zamku Ostrogskich. Układ ekspozycji zaprojektowany został przez włoskie studio architektoniczne Migliore+Servetto, według scenariusza stworzonego przez zespół Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina. Wystawa wpisana jest w sposób wyrazisty i harmonijny w historyczne wnętrza odbudowanego po II wojnie światowej oraz zrewitalizowanego przed 2010 rokiem pałacu. Zwiedzałam Muzeum Chopina według zaprezentowanych tematów zlokalizowanych w następujących kolejnościach:

na poziomie 0: Żelazowa Wola i młodzieńcze peregrynacje, Warszawa, Salon Mikołaja Chopina,

na poziomie +1: Salon paryski, Nohant, Kobiety,

na poziomie +2: Osobowość, Podróże po Europie, Śmierć,

na poziomie -1: Pianista, Kompozytor, Naśladowcy,

wnętrze Muzeum

 W większości przestrzeni, szczególnie w sali Kompozytor, obecna jest muzyka Fryderyka Chopina w nagraniach najwybitniejszych pianistów dokonanych na fortepianach pochodzących z czasów kompozytora, przywołujących oryginalne brzmienie dzieł Chopina. Istotną częścią ekspozycji są również dźwięki np. XIX-wiecznego Paryża, lekcji udzielanej przez Chopina, salonu czy natury łączącej się z nagraniami szkiców kompozycji Chopina obrazującej ważne dla twórczości letnie pobyty kompozytora w Nohant. Muzeum jest interaktywne, ciekawe i zwyczajnie przyjemne dla oka. 

Na ekspozycji pokazywane są ważne obiekty z kolekcji Muzeum Chopina np. złoty zegarek podarowany Chopinowi przez Angelikę Catalani, fortepian należący do kompozytora w ostatnich latach życia, kalendarzyki osobiste,  oryginał rękopisu muzycznego Fryderyka Chopina. 

Poprzez takie połączenie muzyki, narracji, scenografii i opowieści odnosi się wrażenie bliskiego kontaktu z historią. 

zdjęcie ze strony Muzeum